سبک لباس پوشیده شده در این منطقه بزرگ و نه چندان مناسب ، قرن هاست که به طرز چشمگیری ثابت است. این امر تا حدی به این دلیل است که به عنوان فردی مناسب برای انجام کار سخت در زمین تحت فشارهای شدید آب و هوایی ، و محافظت از بدن در برابر گرما ، گرد و غبار و آفتاب فروزان ، و تا حدی به دلیل پوشیدن لباس سنتی بوده است ، تکامل یافته است. مورد قبول و حمایت کشورهای مسلمان است.
پوشاک واقعی پوشیده از لباس های گشاد و متناسب است که حتی قسمت زیادی از بدن را پوشانده است. نام این پوشاک از کشور به کشور دیگر متفاوت است ، اما شباهت آن مشخص است. گسترش لباس خاص خاورمیانه به دلیل عمده اعراب بود. جنس های مختلف لباس در خاورمیانه وجود دارد.
این افراد صحرای عربی بودند که تا قرن ششم میلادی ، زندگی پایدار و روستایی را در مناطق مرزی یمن ، سوریه و عراق به عهده داشتند اما آنها که در منطقه داخلی ، عمدتاً عشایر بادیه نشین بودند ، گله های شتر را پرورش می دادند و گله های شتر را پرورش می دادند. .
در سال 750 میلادی امپراتوری عرب از اسپانیا و مراکش در غرب تا دریای خزر و رودخانه هند در شرق گسترش یافت. پیراهنهای اصلی پوشیده از آن زمان پیراهن ، شیمیائی یا جلیقه شل بود. یک لباس پوشانده شلوار گسترده ، شلوار؛ و یک پارچه سر یا عمامه که در لباس مهمانی مردانه نیز استفاده می شد.
قابل توجه نسخه های مشابهی از این موارد ممکن است هنوز هم در خیابان های قاهره ، استانبول یا دمشق دیده شود. پیراهن ساده ساده برای هر دو جنس پیراهن گشاد ، بلند ، شیمیایی یا تونیک بود که اغلب آستین های بلند داشت. بیش از این مردان انواع لباس و جلیقه پوشیدند. جنس لباس کودک نیز از مواد خنک انتخاب می شود.
شلوارهای گشاد و شلوار سنتی که به خاورمیانه می روند ، هنوز هم توسط هر دو جنس پوشیده شده اند. اعتقاد بر این است که این پوشاک از پارس سرچشمه گرفته است و فرض بر این است که اعراب هنگام حمله به آن کشور در قرن 7th ، آن را دیدند. شلوار ، به نام chalvar ، chalwar یا alvar با توجه به کشوری که در آن پوشیده شده است ، در حدود سه یارد با دور کمر اندازه گرفته و توسط تارها محکم بسته شده است.
قسمت کامل و پا در هر مچ پا گره خورده بود. یک اره پهن سپس دور کمر ، بالای چالور را محاصره کرد. از این طریق پوشاک برای کار در مزارع ایده آل بود زیرا باعث می شد آزادی حرکت و محافظت از ناحیه کمر ستون فقرات ، به ویژه هنگام خم شدن ، از لرز باشد.
بیشتر بخوانید: چرا لباس می پوشیم؟ مدلهای مختلف کیمونو ، لباس سنتی مالزی ، لباسهای مورد نیاز کودک ، انتخاب پارچه پرده
قرن هاست که این لباس نیز توسط مردان در نیروهای جنگ پذیرفته شده است. پنبه ماده معمول برای لباس کار است ، اما خانمهای شیک چنین چاقویی (تلفظ شلوار در هند و پاکستان) از پارچه ابریشمی یا ابریشمی بر روی زیر شلوار کتانی می پوشند. انتخاب لباس برای انواع پوست در این مناطق می تواند سخت باشد.
این سنت برای پوشاندن زنان از سر تا پا و پوشاندن صورتشان هنگام بیرون آمدن در عموم ، قدیمی است و اسلام را در ایران ، سوریه و آناتولی به نمایش می گذارد. قرآن دستورالعملهایی را ارائه می دهد که در این باره راهنمایی می کنند اما یک حکم دقیق نیست. این جهان سکوت سخت مردانه خاورمیانه بوده است که اصرار بر حجاب شدید زنان در ملاء عام داشته است. بهترین پارچه برای تهیه لباس مجلسی در این مناطق ابریشم است.
روپوش های پاکت نامه ای که زنان برای این منظور پوشیده می شوند ، شبیه یکدیگر هستند و غالباً یک توری مش را در خود جای می دهند که از طریق آن زنان ممکن است در خارج از جهان همسالان باشند. نامهای متداول این پوشاک چادر ، چدار ، چادری ، چاراف و چچرفاف است. (draping chadar هنوز هم در مناطق شمالی هند بویژه در مناطق روستایی با زنان رایج است).
سرخدار برجسته مردانه عرب ، كافيه بوده است. امروزه هنوز پوشیده می شود ، گرچه اکنون ممکن است با یک لباس غربی همراه باشد. اصولاً کافیه مربعی از پنبه ، کتان ، پشم یا ابریشم است که به صورت ساده یا طرح دار است ، که در یک مثلث تاشو قرار گرفته و روی سر قرار می گیرد به طوری که یک نقطه روی هر شانه و سوم از قسمت عقب قرار می گیرد. این ماده در قسمت سر روی سر آگال (ایگال ، مگس) ، یک باند مفتول تزیین شده با مهره یا نخ های فلزی نگه داشته می شود.
https://www.yourarticlelibrary.com/essay/clothing-of-middle-east-during-6th-century-and-onwards/32111
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
